محتوا برای کسبوکارهای اینترنتی خانگی همه چیزه.
مثل هوا است برای ما. یا آب برای ماهیها.
اگر محتوایی وجود نداشته باشه کسب و کارتون خیلی زود میمیره.
نوشته، پایه هر نوع محتوا است.
چه پست باشد.
چه اینفوگرافیک.
چه یک پادکست یا یک ویدیو.
ولی واقعیت اینکه نوشتن گاهی اوقات خیلی سخته، حتی برای آدمهای حرفهای.
گاهی نمیدونی چی باید بنویسی. هیچ ایده درست و درمونی که به کسبوکارت بخوره نداری.
گاهی نمیدونی چطور باید بنویسی. از کجا شروع کنی. چطور ادامه بدی.
گاهی وقتها آرمانگرایی نمیگذارِ بنویسی. میخوای چیزی بنویسی که بترکونه. ناب و عالی. کلی کامنت و لایک بگیره.
گاهی وقتها ترس نمیگذاره. نمینویسی تا نقد نشی. کسی بهت ایرادی نگیره.
اینها دلیل واقعی ننوشتن من و خیلی از کسای دیگری که نمینویسن.
ولی وقتی میپرسن چرا نمینویسی میگیم کار داریم. نرسیدیم!
چکار کنم؟
این روشی که من استفاده میکنم و معمولاً جواب میده.
۱٫ خودم را مجبور میکنم یک عنوان بنویسم.
هرچی که به ذهنم میاد. توی این مرحله خیلی سخت نگیرید. خودمو جای مخاطب میگذارم و به مشکلات فکر میکنم. عنوان را به شکل یک سؤال از خودم میپرسم.
۲٫ شروع به نوشتن میکنم.
شروع کردن سختترین قسمت کاره. اصلاً فکر نکنید که چی باید بنویسید. فقط شروع کنید به نوشتن. نوشتن قدرت عجیبی داره. فرقی نمی کنه. چه روی کاغذ چه توی کامپیوتر یا موبایل. همین که عنوان را مینویسم، فکرهایی توی ذهنم شکل می گیره. قضاوت نمیکنم. خوب و بد نمیکنم. فقط مینویسم. بالاخره من توی کارم اطلاعاتی دارم. مطالعه کردم. ذهن کارشو بلده از همون خواندههام، دیدههام و شنیدهام یک پاسخ مناسب برای سوالی که عنوان شده پیدا می کنه.
۳٫ اصلاح میکنم.
حالا یک چارچوب اولیه دارم. از اینجا به بعدش کار ساده تره. چند بار می خونمش. جمله بندیها را درست میکنم. چیزهایی را که شک دارم درسته یا نه را به اینترنت و کتاب مراجعه میکنم. ترتیب مطلب را جابه جا میکنم. انقدر اصلاح میشه تا در نهایت مورد قبولم واقع بشه.
نکته ۱: بلافاصله کار را منتشر نکنید. یک ساعتی را به کار دیگری بپردازید تا ناخودآگاه شما روش کار کنه. وقتی دوباره مطلب را میخوانید چیزهای جدیدی برای اصلاح به ذهنتان می رسد.
نکته ۲: اول براساس دانستههای خودتان بنویسید. به کتاب یا سایت روجوع نکنید تا بتونید بدون تأثیر پذیری از آنها یک متن اصیل بنویسید.

